Hér er ég....

sumsé, vaknaður eftir aðgerð. Reyndar vaknaði ég heldur fyrr, þ.e. í fyrradag og var heldur ruglaður. Læknirinn var að reyna að segja mér eitthvað, en það var nú bara eins og að henda perlum fyrir svín.

Sem betur fer hringdi hann svo bara í mömmu, og Stefán bró setti inn þær upplýsingar sem hér birtust í kommentunum eftir því. Þannig að nú vitið þið jafn mikið og ég.

En ég á von á því að hitta doksa hér á eftir þar sem nánar verður vélað um framhald þessa máls og mér mögulega sleppt heim, kannski þó ekki fyrr en á morgun eða hinn.

Annars líður mér nú bara alveg bærilega, eiginlega betur en ég hefði að óreyndu trúað, þvælist reyndar með drenpoka, sem liggur úr skurðinum til að taka affallið sem seytlar úr við skurðinn. En það er nú samt ekkert til að hafa áhyggjur af. Einnig segja þeir að ég sé heldur blóðlítill, eigi bara eftir að vinna það upp.

Á von á Gunna bró á eftir, bað hann að taka með sér myndavélina, þannig að vonandi fáið þið að sjá stórkostlegar myndir af sigri læknavísindanna yfir hinu illa...